بسم رب
برای انسانی ک نمی داند مبدا ومقصد را،دل شکسته بودن نوعی مرگ تدریجی است...
وچه انسانی است ک مبدا ومقصدش را بشناسد؟ ....
حتی قدر و ارزش خودمان را هم نمی دانیم..
سعی می کنیم مثل پدرانمان زندگی کنیم،چون خود ب حقیقت خویش پی نبرده ایم....
وگرنه تقلید از پدرانمان را انتخاب نمی کردیم....
چجوری میشود مبدا ومقصد را شناخت... ؟
عقل ما به درک مبدا نمی سد..
و مقصد همان مبدا است..
یک دوری که این بار باطل نیست..
