به نام خدایی که انسان را توانی نیست که ببیندش
شاید نوشتن وگفتن از درد هایی که خدایی نیستند؛ددهایی که درد دین نیستند درست نباشد...
اما نمی توان نادیده گرفت،شیاری که روی روح ایجاد می شود...
خیلی وقتها هست که میخواهی بنویسی اما قلمت را غلاف می کنی که جز درد دین ننویسی...
بگذار لحظه ای وذره ای هم ب خاطر این دردهابنویسی که انسان های پست هم دارند...مثل من...
شاید باید ب جملات هدایت توجه کرد...
« در زندگی دردهایی هست که مثل خوره روح را آهسته ودر انزوا می خورد ومی تراشد...
این دردهارا نمی ب کسی اظهار کرد...»
ن م ی ت و ا ن
باید این جمله را درک کرد...باروح...باجسم...
شاید گفتن از این دردها روح را پست کند...انسان راحقیر کند...
واز دین دور....اما درد است...نمیشود نگفتش...
قلمی باید ک شرح کنی...روایت کنی...از دردهای پستت....
والبته تو هنوز خیلی خیلی برایت زود است ک ب دردهای دین برسی واز آنها روایت کنی....
تا آن هنگام اسیر همن دردهای پستت باش....
23/10/93
