مجنونه تو

از دو عالم دردت ای دلدار بس باشد مرا

کافر عشقم اگر غیر تو کس باشد مرا

 

با تو باشم وسعت دل بگذرد از عرش هم

بی تو باشم هر دو عالم یک قفس باشد مرا

 

من نمیدانم چه سان جانم فدا خواهد شدن

این قدر دانم نگاهی از تو بس باشد مرا

 

عمر خواهم پایدار و جان شیرین بی شمار

بر تو می افشانده باشم تا نفس باشد مرا

 

هرکسی دارد هوس، چیزی نخواهم من جز آنک

سر نهم در پای جانان این هوس باشد مرا